білецё́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. білецё́рка білецё́ркі
Р. білецё́ркі білецё́рак
Д. білецё́рцы білецё́ркам
В. білецё́рку білецё́рак
Т. білецё́ркай
білецё́ркаю		 білецё́ркамі
М. білецё́рцы білецё́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

білецёрка ж., разг. билетёрша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

білецёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да білецёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

білецёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кантралёр, які правярае ўваходныя білеты.

|| ж. білецёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. білецёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

биле́тёрша разг. білецёрка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)