біле́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
біле́тны |
біле́тная |
біле́тнае |
біле́тныя |
| Р. |
біле́тнага |
біле́тнай біле́тнае |
біле́тнага |
біле́тных |
| Д. |
біле́тнаму |
біле́тнай |
біле́тнаму |
біле́тным |
| В. |
біле́тны (неадуш.) біле́тнага (адуш.) |
біле́тную |
біле́тнае |
біле́тныя (неадуш.) біле́тных (адуш.) |
| Т. |
біле́тным |
біле́тнай біле́тнаю |
біле́тным |
біле́тнымі |
| М. |
біле́тным |
біле́тнай |
біле́тным |
біле́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
біле́тны биле́тный;
○ ~ная ка́са — биле́тная ка́сса
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
біле́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да білета, прызначаны для продажу білетаў (у 1 знач.). На станцыі .. [Лабановіч] даведаўся дакладна, калі прыходзіць пасажырскі поезд на Мінск і калі адчыніцца білетная каса. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
біле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Дакумент, які дае права карыстацца чым-н.
Б. у кіно.
Праязны б.
Запрашальны б.
2. Дакумент, які сведчыць аб прыналежнасці каго-н. да палітычнай або грамадскай арганізацыі.
Прафсаюзны б.
3. Лісток з пытаннямі да таго, хто трымае экзамен, іспыт.
Экзаменацыйны б.
◊
Белы білет — пасведчанне аб няздольнасці выконваць ваенную службу.
|| прым. біле́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)