біле́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. біле́тны біле́тная біле́тнае біле́тныя
Р. біле́тнага біле́тнай
біле́тнае		 біле́тнага біле́тных
Д. біле́тнаму біле́тнай біле́тнаму біле́тным
В. біле́тны (неадуш.)
біле́тнага (адуш.)		 біле́тную біле́тнае біле́тныя (неадуш.)
біле́тных (адуш.)
Т. біле́тным біле́тнай
біле́тнаю		 біле́тным біле́тнымі
М. біле́тным біле́тнай біле́тным біле́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

біле́тны биле́тный;

○ ~ная ка́са — биле́тная ка́сса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біле́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да білета, прызначаны для продажу білетаў (у 1 знач.). На станцыі .. [Лабановіч] даведаўся дакладна, калі прыходзіць пасажырскі поезд на Мінск і калі адчыніцца білетная каса. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біле́тны Kárten-; Fáhrkarten-; чыг біле́тная ка́са (Fáhrkarten)schálter m -s, -, Fáhrkartenausgabe f -, -n; тэатр Theáterkasse f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

біле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дакумент, які дае права карыстацца чым-н.

Б. у кіно.

Праязны б.

Запрашальны б.

2. Дакумент, які сведчыць аб прыналежнасці каго-н. да палітычнай або грамадскай арганізацыі.

Прафсаюзны б.

3. Лісток з пытаннямі да таго, хто трымае экзамен, іспыт.

Экзаменацыйны б.

◊

Белы білет — пасведчанне аб няздольнасці выконваць ваенную службу.

|| прым. біле́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

биле́тный біле́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Fáhrkartenautomat

m -en, -en біле́тны аўтама́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

booking agent

1) біле́тны аге́нт

2) аге́нт, адміністра́тар арты́стаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аўтама́т м

1. Automát m -en, -en;

біле́тны аўтама́т Fáhrkartenautomat m (на чыгунцы);

ка́вавы аўтама́т Káffeeautomat m;

фасо́вачны аўтама́т Ábpackungsautomat m, Ábfüllautomat m;

2. (станок) Automát m -en, -en, automátische Wérkzeugmaschine;

3. вайск Maschínenpistole f -, -n;

4. разм (тэлефон) Kártentelefon n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)