Бі́бікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Бі́бікі
Р. Бі́бікаў
Д. Бі́бікам
В. Бі́бікі
Т. Бі́бікамі
М. Бі́біках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бібі́каць

‘падаваць адрывісты(я) гук(і), сігналіць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бібі́каю бібі́каем
2-я ас. бібі́каеш бібі́каеце
3-я ас. бібі́кае бібі́каюць
Прошлы час
м. бібі́каў бібі́калі
ж. бібі́кала
н. бібі́кала
Загадны лад
2-я ас. бібі́кай бібі́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бібі́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

забаўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Пацяшацца, праводзіць час у забава, гульнях. Два меншыя хлопчыкі забаўляліся сваімі дзіцячымі гульнямі. Колас. Дэльфіны дагналі яхту і пачалі забаўляцца ў бурлівых хвалях за кармой, перакочваючыся са спіны на жывот. Дуброўскі.

2. кім-чым. Адносіцца да чаго‑н. як да цацкі, гуляць ёю. Рыбіна, якая забаўлялася прынадай, адпусціла паплавок. Якімовіч. // перан. Абыходзіцца з кім‑н. як з цацкай, забаўкай. Дзяўчына кахала Бібікава.., а Бібікаў, відаць, толькі забаўляўся ёю і крывіў душой. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)