бяссме́ртны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бяссме́ртны |
бяссме́ртная |
бяссме́ртнае |
бяссме́ртныя |
| Р. |
бяссме́ртнага |
бяссме́ртнай
бяссме́ртнае |
бяссме́ртнага |
бяссме́ртных |
| Д. |
бяссме́ртнаму |
бяссме́ртнай |
бяссме́ртнаму |
бяссме́ртным |
| В. |
бяссме́ртны (неадуш.)
бяссме́ртнага (адуш.) |
бяссме́ртную |
бяссме́ртнае |
бяссме́ртныя (неадуш.)
бяссме́ртных (адуш.) |
| Т. |
бяссме́ртным |
бяссме́ртнай
бяссме́ртнаю |
бяссме́ртным |
бяссме́ртнымі |
| М. |
бяссме́ртным |
бяссме́ртнай |
бяссме́ртным |
бяссме́ртных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бяссме́ртны, см. бессмяро́тны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бяссме́ртны, ‑ая, ‑ае.
1. Які вечна жыве: неўміручы. Народ бяссмертны.
2. Выс. Які застаецца назаўсёды ў памяці людзей; незабыўны. Бяссмертны подзвіг. □ Ён [Ленін] — жывы, ён — бяссмертны, ён — вечны. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бессме́ртный
1. бессмяро́тны, бяссме́ртны, несмяро́тны;
2. высок. неўміру́чы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
склада́льнік, ‑а, м.
Той, хто стварае што‑н., аўтар. Гімн працы складае народ беларускі, І першы складальнік — бяссмертны Купала. Ставер. Старому так гулка чуліся гэтыя словы складальніка музыкі, што аж сэрца заходзілася ў яго ўпалых грудзях. Кірэенка. // Той, хто кампануе, падбірае матэрыялы для чаго‑н. Складальнік хрэстаматыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)