бяскры́ўдны, -ая, -ае.
Які не робіць крыўды, не прыносіць непрыемнасцей або шкоды.
Бяскрыўдная іронія.
Б. звярок.
|| наз. бяскры́ўднасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бяскры́ўдны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бяскры́ўдны |
бяскры́ўдная |
бяскры́ўднае |
бяскры́ўдныя |
| Р. |
бяскры́ўднага |
бяскры́ўднай
бяскры́ўднае |
бяскры́ўднага |
бяскры́ўдных |
| Д. |
бяскры́ўднаму |
бяскры́ўднай |
бяскры́ўднаму |
бяскры́ўдным |
| В. |
бяскры́ўдны (неадуш.)
бяскры́ўднага (адуш.) |
бяскры́ўдную |
бяскры́ўднае |
бяскры́ўдныя (неадуш.)
бяскры́ўдных (адуш.) |
| Т. |
бяскры́ўдным |
бяскры́ўднай
бяскры́ўднаю |
бяскры́ўдным |
бяскры́ўднымі |
| М. |
бяскры́ўдным |
бяскры́ўднай |
бяскры́ўдным |
бяскры́ўдных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бяскры́ўдны, ‑ая, ‑ае.
Які не робіць крыўды, не прыносіць непрыемнасцей; мірны, нявінны. Але да яе [Машы] непакою за пасевы азімых аднесліся з бяскрыўднай сялянскай іроніяй. Шамякін. // Няздольны пакрыўдзіць; няшкодны. Разам з другімі рагатаў і «князь». Смяяўся шчыра, да слёз, і на хвіліну здаўся бяскрыўдным дзіцем, якому яшчэ патрэбна нянька. Карпюк. // Няздольны пакрыўдзіцца, някрыўдны; вельмі дабрадушны. [Павел] быў настолькі бяскрыўдны і бездапаможны, што з ахвотай адклікаўся, калі мы яго клікалі барабаншчыкам. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
няві́нны, -ая, -ае.
1. Маральна чысты, бязгрэшны.
Нявіннае дзіця.
2. Наіўны, прастадушны.
Нявінныя словы.
3. Бяскрыўдны, бясшкодны.
Нявіннае какецтва.
4. Цнатлівы.
5. Тое, што і невінаваты.
|| наз. няві́ннасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
няві́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Маральна чысты, бязгрэшны. Нявіннае дзіця. □ Калі Алесь узняў галаву і ўбачыў.. [сястрын] прыгожы нявінны тварык, які не кранулі яшчэ ні бяда, ні гора, ні клопаты і турботы, жыцця, у самога яго твар пакрысе пачаў праясняцца. Чарнышэвіч.
2. Наіўны, прастадушны. Прыкінуўся хлопчык Нявінным такім, Як быццам бабулькі Не бачыць зусім. Гілевіч. Сумныя яго [Антуся] вочы глядзелі на ўсё гэта яшчэ ўсё з нявінным непаразуменнем. Чорны.
3. Бяскрыўдны, бясшкодны. Нявіннае жаночае какецтва.
4. Цнатлівы. Перад уяўленнем паўстала яна — нявеста — у падвянечным плацці з вэлюмам, чыстая, харошая, нявінная. Карпаў.
5. Тое, што і невінаваты. [Лабановіч:] — Праўда, Лапаткевічу і Гуліку баяцца няма чаго, бо яны нявінныя: іх подпісы не стаяць пад пратаколам. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)