бяско́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бяско́нны |
бяско́нная |
бяско́ннае |
бяско́нныя |
| Р. |
бяско́ннага |
бяско́ннай
бяско́ннае |
бяско́ннага |
бяско́нных |
| Д. |
бяско́ннаму |
бяско́ннай |
бяско́ннаму |
бяско́нным |
| В. |
бяско́нны (неадуш.)
бяско́ннага (адуш.) |
бяско́нную |
бяско́ннае |
бяско́нныя (неадуш.)
бяско́нных (адуш.) |
| Т. |
бяско́нным |
бяско́ннай
бяско́ннаю |
бяско́нным |
бяско́ннымі |
| М. |
бяско́нным |
бяско́ннай |
бяско́нным |
бяско́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бяско́нны, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які не мае каня, коней. Бясконная гаспадарка. // Без каня. За надзел зямлі, які, вядома, таксама належаў пану, бацька Язэпкаў адрабляў паншчыны пяць дзён на тыдзень — тры дні з канём і два без каня. У бясконныя дні мужыка магла замяніць жонка ці хто іншы з сям’і. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безлоша́дный уст. бяско́нны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
безлоша́дник бяско́нны, -ннага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)