бяско́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяско́нны бяско́нная бяско́ннае бяско́нныя
Р. бяско́ннага бяско́ннай
бяско́ннае		 бяско́ннага бяско́нных
Д. бяско́ннаму бяско́ннай бяско́ннаму бяско́нным
В. бяско́нны (неадуш.)
бяско́ннага (адуш.)		 бяско́нную бяско́ннае бяско́нныя (неадуш.)
бяско́нных (адуш.)
Т. бяско́нным бяско́ннай
бяско́ннаю		 бяско́нным бяско́ннымі
М. бяско́нным бяско́ннай бяско́нным бяско́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяско́нны безлоша́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяско́нны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які не мае каня, коней. Бясконная гаспадарка. // Без каня. За надзел зямлі, які, вядома, таксама належаў пану, бацька Язэпкаў адрабляў паншчыны пяць дзён на тыдзень — тры дні з канём і два без каня. У бясконныя дні мужыка магла замяніць жонка ці хто іншы з сям’і. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безлоша́дный уст. бяско́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безлоша́дник бяско́нны, -ннага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

horseless

[ˈhɔrsləs]

adj.

бяско́нны, без каня́ (гаспада́рка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)