бялі́льня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бялі́льня |
бялі́льні |
| Р. |
бялі́льні |
бялі́льняў |
| Д. |
бялі́льні |
бялі́льням |
| В. |
бялі́льню |
бялі́льні |
| Т. |
бялі́льняй
бялі́льняю |
бялі́льнямі |
| М. |
бялі́льні |
бялі́льнях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бялі́льня, ‑і, ж.
Памяшканне, у якім што‑н. беляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бели́льня бялі́льня, -ні ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)