бялю́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бялю́ткі бялю́ткая бялю́ткае бялю́ткія
Р. бялю́ткага бялю́ткай
бялю́ткае		 бялю́ткага бялю́ткіх
Д. бялю́ткаму бялю́ткай бялю́ткаму бялю́ткім
В. бялю́ткі (неадуш.)
бялю́ткага (адуш.)		 бялю́ткую бялю́ткае бялю́ткія (неадуш.)
бялю́ткіх (адуш.)
Т. бялю́ткім бялю́ткай
бялю́ткаю		 бялю́ткім бялю́ткімі
М. бялю́ткім бялю́ткай бялю́ткім бялю́ткіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бялю́сенькі і бялю́ткі, -ая, -ае.

Вельмі белы.

Бялюсенькія (бялюткія) сняжынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бялю́ткі, ‑ая, ‑ае.

Вельмі белы. І вось над хатай, над гуменцам Сняжынкі жвавыя гуляюць, Садок і дворык засцілаюць Бялюткім, чыстым палаценцам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бялю́сенькі и бялю́ткі белёхонький, ослепи́тельно бе́лый

бялю́ткі см. бялю́сенькі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́лы-бялю́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бе́лы-бялю́ткі бе́лы-бялю́ткая бе́лы-бялю́ткае бе́лы-бялю́ткія
Р. бе́лы-бялю́ткага бе́лы-бялю́ткай
бе́лы-бялю́ткае		 бе́лы-бялю́ткага бе́лы-бялю́ткіх
Д. бе́лы-бялю́ткаму бе́лы-бялю́ткай бе́лы-бялю́ткаму бе́лы-бялю́ткім
В. бе́лы-бялю́ткі (неадуш.)
бе́лы-бялю́ткага (адуш.)		 бе́лы-бялю́ткую бе́лы-бялю́ткае бе́лы-бялю́ткія (неадуш.)
бе́лы-бялю́ткіх (адуш.)
Т. бе́лы-бялю́ткім бе́лы-бялю́ткай
бе́лы-бялю́ткаю		 бе́лы-бялю́ткім бе́лы-бялю́ткімі
М. бе́лы-бялю́ткім бе́лы-бялю́ткай бе́лы-бялю́ткім бе́лы-бялю́ткіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ослепи́тельно нареч. сляпу́ча, асляпля́льна;

ослепи́тельно бе́лый бялю́ткі, бялю́сенькі, сляпу́ча бе́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засты́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Тое, што і застыць (у 3 знач.). Мне нельга застынуць, Мне нельга загінуць. Зіма — гэта ветразь бялюткі. Вярба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серва́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Нізкі буфет для пасуды і сталовай бялізны. [Галіна Адамаўна].. адчыніла шуфляду серванта, выхапіла бялюткі абрус, узмахнуўшы, заслала ім стол. Шамякін.

[Фр. servante.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыкраса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выкрасаць у вялікай колькасці. На шолах спелай збажыны Агонь бялюткі ды зялёны Павыкрасалі п[е]руны З калматай хмарышчы свінцовай. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сняжы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Крышталік снегу ў выглядзе зорачкі. Ціха ападалі, кружыліся рэдкія сняжынкі. Лынькоў. Падаюць сняжынкі — дыяменты-росы, Падаюць бялюткі за маім акном... Трус. З галінак сыпаліся, пабліскваючы на сонцы, сухія прамарожаныя сняжынкі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)