бялю́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бялю́к |
белюкі́ |
| Р. |
белюку́ |
белюко́ў |
| Д. |
белюку́ |
белюка́м |
| В. |
бялю́к |
белюкі́ |
| Т. |
белюко́м |
белюка́мі |
| М. |
белюку́ |
белюка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бялю́к (род. белюку́) м., бот. вене́чик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вене́чник бот. бялю́к, род. белюку́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)