бялю́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бялю́к | белюкі́ | |
| белюку́ | белюко́ў | |
| белюку́ | белюка́м | |
| бялю́к | белюкі́ | |
| белюко́м | белюка́мі | |
| белюку́ | белюка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)