бялу́ха, -і, ДМ -лу́се, мн. -і, -лу́х, ж.

Палярны дэльфін, які ў дарослым стане мае белую афарбоўку.

|| прым. белушы́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бялу́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бялу́ха бялу́хі
Р. бялу́хі бялу́х
Д. бялу́се бялу́хам
В. бялу́ху бялу́х
Т. бялу́хай
бялу́хаю		 бялу́хамі
М. бялу́се бялу́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бялу́ха ж., зоол. белу́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бялу́ха, ‑і, ДМ ‑лусе, ж.

Палярны дэльфін, які ў дарослым стане мае белую афарбоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белушы́ны гл. бялуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белу́ха зоол. бялу́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)