бяло́к

‘арганічнае рэчыва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бяло́к бялкі́
Р. бялку́ бялко́ў
Д. бялку́ бялка́м
В. бяло́к бялкі́
Т. бялко́м бялка́мі
М. бялку́ бялка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бяло́к

‘частка птушынага яйца; абалонка вока’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бяло́к бялкі́
Р. бялка́ бялко́ў
Д. бялку́ бялка́м
В. бяло́к бялкі́
Т. бялко́м бялка́мі
М. бялку́ бялка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бяло́к¹, -лку́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

Складанае арганічнае рэчыва, найбольш важная састаўная частка жывёльных і раслінных арганізмаў.

|| прым. бялко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяло́к², -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.

2. Непразрыстая белая абалонка вока.

|| прым. бялко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяло́к I, -лка́, (органическое вещество) -лку́ м., в разн. знач. бело́к

бяло́к II, -лка́ м., обл., геогр. бело́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяло́к, ‑лка і ‑лку, м.

1. ‑лка. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.

2. ‑лку. Складанае арганічнае рэчыва, якое з’яўляецца пастаяннай і найбольш важнай састаўной часткай жывога рэчыва, асновай яго структуры і функцыі. Састаў бялкоў. Формы існавання бялку.

3. ‑лка. Белая абалонка вока. Бялкі вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белкаві́на, ‑ы, ж.

Бялковае рэчыва; бялок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міязі́н, ‑у, м.

Бялок мышцы, які з’яўляецца асновай мышачнага валакна.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператра́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка ператраўляецца органамі стрававання. Бялок — ператраўны пратэін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бялкі́, -ко́ў (ед. бяло́к, -лка́ м.) обл., геогр. белки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)