бязу́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бязу́рны |
бязу́рная |
бязу́рнае |
бязу́рныя |
| Р. |
бязу́рнага |
бязу́рнай
бязу́рнае |
бязу́рнага |
бязу́рных |
| Д. |
бязу́рнаму |
бязу́рнай |
бязу́рнаму |
бязу́рным |
| В. |
бязу́рны (неадуш.)
бязу́рнага (адуш.) |
бязу́рную |
бязу́рнае |
бязу́рныя (неадуш.)
бязу́рных (адуш.) |
| Т. |
бязу́рным |
бязу́рнай
бязу́рнаю |
бязу́рным |
бязу́рнымі |
| М. |
бязу́рным |
бязу́рнай |
бязу́рным |
бязу́рных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Бязу́рны ’гарэзлівы’ (Касп.). Як і базу́рны (гл.), звязана з абазу́рыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Разбазы́раць ’разбэсціцца, зазнацца’ (Шат., Скарбы), ’рабіць, што хацець; не падпарадкоўвацца нікому’ (навагр., ЖНС), ’разбэсціцца, раздурэць’ (Янк. 3), разбазы́рыцца ’распусціцца, стаць самавольным’ (Варл.), разбазырэ́ць, разбузурэ́ць ’раздурыць’ (Нас.; в.-дзв., Сл. ПЗБ), ’разбэсціць’ (Сцяшк. Сл.), ’разбэсціць, раздурэць’ (Янк. 3.), разбазы́рыць ’разбэсціць’, разбазы́рэць ’распусціцца: пра свавольнага і непаслухмянага’ (Чач.), розбазу́рыць ’разбэсціць, распусціць’, розбазу́рыцца ’разбэсціцца, распусціцца’ (ТС). Параўн. рус. дыял. разбузы́ритъ, разбузы́нить ’растраціць, прамантачыць (грошы, маёмасць)’. Гл. абазу́рыцца, базу́рны. Іншы пункт погляду на зыходныя формы гл. ЭССЯ, 1, 171, параўн. ЭССЯ, 31, 212 (< *obъzoriti), 225 (< *obzyriti). Магчымы ўплыў палаталізаваных формаў, параўн. бязу́рны ’свавольны’ (Касп.), бязу́ры ’тс’ (Нік., Оч.), якія могуць мець іншае паходжанне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)