бязлю́дны, -ая, -ае.

Ненаселены або маланаселены.

Б. востраў.

Бязлюдная хата.

|| наз. бязлю́днасць, -і, ж.

Вясковая б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязлю́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бязлю́дны бязлю́дная бязлю́днае бязлю́дныя
Р. бязлю́днага бязлю́днай
бязлю́днае		 бязлю́днага бязлю́дных
Д. бязлю́днаму бязлю́днай бязлю́днаму бязлю́дным
В. бязлю́дны (неадуш.)
бязлю́днага (адуш.)		 бязлю́дную бязлю́днае бязлю́дныя (неадуш.)
бязлю́дных (адуш.)
Т. бязлю́дным бязлю́днай
бязлю́днаю		 бязлю́дным бязлю́днымі
М. бязлю́дным бязлю́днай бязлю́дным бязлю́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бязлю́дны безлю́дный; необита́емый;

~ная ву́ліца — безлю́дная у́лица;

б. дом — необита́емый (безлю́дный) дом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязлю́дны, ‑ая, ‑ае.

Ненаселены або маланаселены. Толькі свае песні спявае.. [лясны жаваранак] у бязлюдных мясцінах, дзе рэдка бывае чалавек, і мала хто чуе іх. Колас. // Такі, дзе не відаць або няма ў дадзены момант людзей. Сяргей пакрочыў у бок калгаснага двара пакуль што яшчэ бязлюднай вуліцай. Шахавец. Бязлюдная лясная дарога была зусім ціхая. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязлюдны, ненаселены; пусты, апусцелы, пустынны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

безлю́дный бязлю́дны;

безлю́дный фонд бязлю́дны фонд;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусты́нны, -ая, -ае.

1. гл. пустыня.

2. Пусты, бязлюдны.

Пустынныя вуліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пустэ́льны, -ая, -ае.

1. гл. пустэльня.

2. Бязлюдны, пусты.

П. дом.

|| наз. пустэ́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўмёртвы, -ая, -ае.

1. Амаль мёртвы, блізкі да смерці.

Н. чалавек.

2. перан. Бязлюдны, пусты.

Напаўмёртвая пустыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязлю́днасць ж. безлю́дье ср.; необита́емость; см. бязлю́дны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)