бяздзе́тны, -ая, -ае.

Які не мае сваіх дзяцей.

Бяздзетная жанчына.

|| наз. бяздзе́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяздзе́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяздзе́тны бяздзе́тная бяздзе́тнае бяздзе́тныя
Р. бяздзе́тнага бяздзе́тнай
бяздзе́тнае		 бяздзе́тнага бяздзе́тных
Д. бяздзе́тнаму бяздзе́тнай бяздзе́тнаму бяздзе́тным
В. бяздзе́тны (неадуш.)
бяздзе́тнага (адуш.)		 бяздзе́тную бяздзе́тнае бяздзе́тныя (неадуш.)
бяздзе́тных (адуш.)
Т. бяздзе́тным бяздзе́тнай
бяздзе́тнаю		 бяздзе́тным бяздзе́тнымі
М. бяздзе́тным бяздзе́тнай бяздзе́тным бяздзе́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяздзе́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяздзе́тны бяздзе́тная бяздзе́тнае бяздзе́тныя
Р. бяздзе́тнага бяздзе́тнай
бяздзе́тнае		 бяздзе́тнага бяздзе́тных
Д. бяздзе́тнаму бяздзе́тнай бяздзе́тнаму бяздзе́тным
В. бяздзе́тны (неадуш.)
бяздзе́тнага (адуш.)		 бяздзе́тную бяздзе́тнае бяздзе́тныя (неадуш.)
бяздзе́тных (адуш.)
Т. бяздзе́тным бяздзе́тнай
бяздзе́тнаю		 бяздзе́тным бяздзе́тнымі
М. бяздзе́тным бяздзе́тнай бяздзе́тным бяздзе́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяздзе́тны безде́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяздзе́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не можа мець дзяцей, бясплодны. У Эмы няма цяпер пакойчыка з асобным ходам, яна жыла ў нейкіх пенсіянераў, пры якіх быў яшчэ жанаты сын з бяздзетнаю жонкай. М. Стральцоў.

2. Які не мае сваіх дзяцей. Смяюха — гэта жанчына гадоў пад шэсцьдзесят, бяздзетная і замужам ніколі не была. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безде́тный бяздзе́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Невялікая шкляная пасудзіна на ножцы для піцця спіртных напіткаў. Услед за тостам усе чаркі пацягнуліся да Міхедавай, якую ён падняў і з якое праз беражкі вылівалася пітво, бо рука калацілася. Сабаленка. Гэй, поўныя чаркі Дружней налівайце, Ад сэрца, музыкі, Спявайце, іграйце! Танк. Але, выпіўшы другую чарку, [Міхал] нахмурыўся і зноў пачаў пра сваё. Карпаў.

2. Разм. Спіртное; выпіўка. Платы не браў, таму кожны пацыент або яго родныя частавалі Марціна, і без гарэлкі, вядома, не абыходзілася. Гэта Марцін прымаў як заслужанае і з цягам часу прывык да чаркі. Чарнышэвіч. Бяздзетны шляхціц Зыгмусь, гарбаты і нізкі, расчырванелы ад чаркі, грукае кулаком па стале. Наўроцкі.

•••

Глядзець у чарку гл. глядзець.

Заглядаць у чарку гл. заглядаць.

За чаркай — у час выпіўкі, за сталом з гарэлкай і закускамі.

Куляць чарку гл. куляць.

Пад чаркай — п’янаваты.

Прыкладвацца да чаркі гл. прыкладвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)