бядо́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бядо́тны бядо́тная бядо́тнае бядо́тныя
Р. бядо́тнага бядо́тнай
бядо́тнае		 бядо́тнага бядо́тных
Д. бядо́тнаму бядо́тнай бядо́тнаму бядо́тным
В. бядо́тны (неадуш.)
бядо́тнага (адуш.)		 бядо́тную бядо́тнае бядо́тныя (неадуш.)
бядо́тных (адуш.)
Т. бядо́тным бядо́тнай
бядо́тнаю		 бядо́тным бядо́тнымі
М. бядо́тным бядо́тнай бядо́тным бядо́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бядо́тны разг. бе́дственный;

~нае стано́вішча — бе́дственное положе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бядо́тны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да бядоты; цяжкі, гаротны. Бядотнае становішча. □ Ідзе ён [Назым Хікмет] па сухменнай, бядотнай Анатоліі! Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бядо́та, -ы, ДМ -до́це, мн. -ы, -до́т, ж. (разм.).

1. Гора, бяда, бедства.

2. Матэрыяльныя нястачы, беднасць.

Жыў ён у бясконцай бядоце.

|| прым. бядо́тны, -ая, -ае.

Бядотнае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́дственный бядо́тны, гаро́тны, няшча́сны;

бе́дственное положе́ние бядо́тнае стано́вішча;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)