бядня́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бядня́к |
беднякі́ |
| Р. |
бедняка́ |
бедняко́ў |
| Д. |
бедняку́ |
бедняка́м |
| В. |
бедняка́ |
бедняко́ў |
| Т. |
бедняко́м |
бедняка́мі |
| М. |
бедняку́ |
бедняка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бядня́к, бедняка́, мн. беднякі́, бедняко́ў, м.
1. Незаможны, бедны чалавек.
2. Бедны селянін, якога эксплуатавалі багачы (гіст.).
|| ж. бядня́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. бядня́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бядня́к (род. бедняка́) м., в разн. знач. бедня́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бядня́к, бедняка. м.
Небагаты, незаможны, бедны чалавек. [Элія Бакучава:] — Багаты раз на жыцці памірае — бядняк штодзень. Самуйлёнак. Распрадавалі.. [такароўцы] апошнія здабыткі, каб плаціць адвакатам, зрабіліся беднякамі. Бядуля. // Бедны селянін, якога эксплуатавалі багачы. Атрымаўшы зямлю, дапамогу, яны [Цітаўна з сям’ёй] выбіліся з беднякоў у сераднякі. Шамякін. Спачатку ўся Гусевіца пайшла ў калгас, адны беднякі арганізаваліся. Асіпенка. Перш за ўсё вельмі падазрона, што на сход закліканы адны толькі беднякі і, што яшчэ больш дзіўна, Мікіта! Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бядняк, бедны, убогі, голы, жабрак; галяк, галыш, галетнік, абадранец, абарванец (разм.); галадранец (разм. груб.); лапцюжнік, лапатнік, лапцявоз, сярмяжнік, беспарточнік; зрэбнік, шылахвост (разм. зняваж.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
галадра́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм., пагард.).
Абадранец, бядняк.
|| ж. галадра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бе́дняк бядня́к род. бедняка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лапцю́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).
1. Той, хто носіць лапці; селянін-бядняк.
2. перан. Тое, што і лапатнік (у 2 і 3 знач.).
|| прым. лапцю́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́ўпер, ‑а, м.
Кніжн. Бядняк, пазбаўлены сродкаў для існавання.
[Ад лац. pauper — бедны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бядня́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Жан. да бядняк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)