бягу́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бягу́нка бягу́нкі
Р. бягу́нкі бягу́нак
Д. бягу́нцы бягу́нкам
В. бягу́нку бягу́нак
Т. бягу́нкай
бягу́нкаю		 бягу́нкамі
М. бягу́нцы бягу́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Стру́гавіца ‘панос, бягунка’ (Арх. Федар.). Відаць, да струга 1 у значэнні ‘паток, цячэнне’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)