бягу́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бягу́нка |
бягу́нкі |
| Р. |
бягу́нкі |
бягу́нак |
| Д. |
бягу́нцы |
бягу́нкам |
| В. |
бягу́нку |
бягу́нак |
| Т. |
бягу́нкай
бягу́нкаю |
бягу́нкамі |
| М. |
бягу́нцы |
бягу́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Стру́гавіца ‘панос, бягунка’ (Арх. Федар.). Відаць, да струга 1 у значэнні ‘паток, цячэнне’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
laksacja
ж. мед. панос, бягунка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)