бюве́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бюве́т |
бюве́ты |
| Р. |
бюве́та |
бюве́таў |
| Д. |
бюве́ту |
бюве́там |
| В. |
бюве́т |
бюве́ты |
| Т. |
бюве́там |
бюве́тамі |
| М. |
бюве́це |
бюве́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бюве́т, ‑а, М ‑веце, м.
Збудаванне над мінеральнай крыніцай, адкуль непасрэдна атрымліваюць ваду для піцця.
[Фр. buvette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)