бюве́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бюве́т бюве́ты
Р. бюве́та бюве́таў
Д. бюве́ту бюве́там
В. бюве́т бюве́ты
Т. бюве́там бюве́тамі
М. бюве́це бюве́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бюве́т м. бюве́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бюве́т, ‑а, М ‑веце, м.

Збудаванне над мінеральнай крыніцай, адкуль непасрэдна атрымліваюць ваду для піцця.

[Фр. buvette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЮВЕ́Т

(франц. buvette),

вонкавае архітэктурнае афармленне каптажнага збудавання мінер. крыніцы. Ахоўвае воды крыніцы ад забруджвання і змены іх уласцівасцей, а таксама стварае зручнасці пры карыстанні вадой.

т. 3, с. 387

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бюве́т

(фр. buvette = прылавак)

збудаванне над мінеральнай крыніцай, адкуль непасрэдна бяруць ваду для шцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бюве́т

(фр. buvette)

збудаванне над мінеральнай крыніцай, адкуль непасрэдна бяруць ваду для піцця.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

pijalnia

ж. павільён мінеральных вод, бювет

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)