бу́слаў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бу́слаў бу́слава бу́слава бу́славы
Р. бу́славага бу́славай
бу́славае		 бу́славага бу́славых
Д. бу́славаму бу́славай бу́славаму бу́славым
В. бу́слаў (неадуш.)
бу́славага (адуш.)		 бу́славу бу́слава бу́славы (неадуш.)
бу́славых (адуш.)
Т. бу́славым бу́славай
бу́славаю		 бу́славым бу́славымі
М. бу́славым бу́славай бу́славым бу́славых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́слаў а́иста, а́истовый;

~лава гняздо́ — гнездо́ а́иста

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́слаў, ‑ава.

Які належыць буслу. Буслава дзюба. □ На схіленай вершаліне хвоі красавалася старадаўняе буслава гняздо. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́истовый буслі́ны, бу́слаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)