бу́слаў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бу́слаў |
бу́слава |
бу́слава |
бу́славы |
| Р. |
бу́славага |
бу́славай
бу́славае |
бу́славага |
бу́славых |
| Д. |
бу́славаму |
бу́славай |
бу́славаму |
бу́славым |
| В. |
бу́слаў (неадуш.)
бу́славага (адуш.) |
бу́славу |
бу́слава |
бу́славы (неадуш.)
бу́славых (адуш.) |
| Т. |
бу́славым |
бу́славай
бу́славаю |
бу́славым |
бу́славымі |
| М. |
бу́славым |
бу́славай |
бу́славым |
бу́славых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бу́слаў а́иста, а́истовый;
~лава гняздо́ — гнездо́ а́иста
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́слаў, ‑ава.
Які належыць буслу. Буслава дзюба. □ На схіленай вершаліне хвоі красавалася старадаўняе буслава гняздо. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БУ́СЛАЎ Казімір Паўлавіч
(25.10.1914, в. Кашалёў Буда-Кашалёўскага р-на Гомельскай вобл. — 20.1.1983),
бел. філосаф. Акад. АН Беларусі (1972), д-р філас. н. (1965), праф. (1966). Засл. дз. нав. Беларусі (1978). Скончыў Смаленскі пед. ін-т (1938). З 1956 дырэктар Ін-та філасофіі і права, у 1972—76 акадэмік-сакратар Аддз. грамадскіх навук АН Беларусі. Даследаваў праблемы культуры, сац. прагрэсу, гуманізму, свабоды і адказнасці асобы. Аўтар прац «Свабода павінна быць свабодай на справе» (1961), «Прызначэнне чалавека і сэнс яго жыцця» (1967), «Сацыяльнае адзінства, супярэчнасці, адказнасць» (1972), «Фарміраванне сацыяльнага ў чалавеку» (1980) і інш.
т. 3, с. 357
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
а́истовый буслі́ны, бу́слаў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)