бу́ря прям., перен. бу́ра, -ры ж.; (гроза) навальні́ца, -цы ж.;
магни́тная бу́ря физ. магні́тная бу́ра;
бу́ря возмуще́ния бу́ра абурэ́ння.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́ра ж., в разн. знач. бу́ря;
б. вы́вернула дуб — бу́ря вы́воротила дуб;
сацыя́льныя бу́ры — социа́льные бу́ри;
○ магні́тная б. — физ. магни́тная бу́ря;
◊ б. ў шкля́нцы вады́ — бу́ря в стака́не воды́;
б. во́плескаў — бу́ря рукоплеска́ний;
б. абурэ́ння — бу́ря возмуще́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бу́ра (Сцяшк. МГ, Інстр. I, Бесар., БРС), бу́ря (Бяльк.). Рус. бу́ря, укр. бу́ря, польск. burza, чэш. bouře, ст.-слав. боурꙗ, серб.-харв. бӳра, балг. бу́ра, бу́ря і г. д. Прасл. *burʼa ’бура’. Сюды ж, відаць, прасл. *buriti (гл. бурыць). Спрэчным з’яўляецца пытанне, ці *burʼa — аддзеяслоўнае ўтварэнне ці не. У аснове гэтай групы слоў ляжыць, мабыць, і.-е. гукапераймальнае *bhou̯r‑, *bhur‑. Параўноўваюць з лат. baûŗuôt, нарв. būra ’рыкаць’, ст.-ісл. byrr ’спадарожны вецер’, лац. furō ’шалею’, грэч. φυρμός ’беспарадак’, ст.-інд. bhuráti ’рухаецца, валтузіцца’ і г. д. Траўтман, 28; Мейе, RS, 2, 65; Слаўскі, 1, 51; Фасмер, 1, 250; Праабражэнскі, 1, 55; Брукнер, 50. Параўн. яшчэ Махэк₂, 62. Няпэўна Шанскі, 1, Б, 236–237. Параўн. бу́рыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шкля́нка ж. стака́н м.;
◊ бу́ра ў ~нцы вады́ — бу́ря в стака́не воды́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стака́н м.
1. (сосуд) шкля́нка, -кі ж.;
2. воен., техн. стака́н, -на м.;
◊
бу́ря в стака́не воды́ бу́ра ў шкля́нцы вады́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
магни́тный магні́тны;
магни́тное по́ле физ. магні́тнае по́ле;
магни́тный железня́к мин. магні́тны жалязня́к;
магни́тная бу́ря физ. магні́тная бу́ра;
магни́тная поду́шка авт. магні́тная паду́шка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
негодова́ние ср. абурэ́нне, -ння ср.; (гнев) гнеў, род. гне́ву м.;
привести́ в негодова́ние абу́рыць;
прийти́ в негодова́ние абу́рыцца;
◊
бу́ря негодова́ния нава́ла абурэ́ння;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сне́жны в разн. знач. сне́жный;
~ныя вяршы́ні гор — сне́жные верши́ны гор;
~ная зіма́ — сне́жная зима́;
~ныя палі́ — сне́жные поля́;
с. камя́к — сне́жный ком;
~ная бу́ра — сне́жная бу́ря;
с. бляск — сне́жный блеск
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сне́жный в разн. знач. сне́жны;
сне́жные верши́ны гор сне́жныя вяршы́ні гор;
сне́жная зима́ сне́жная зіма́;
сне́жные поля́ сне́жныя палі́;
сне́жный ком сне́жны камя́к;
сне́жная бу́ря сне́жная бу́ра;
сне́жный блеск сне́жны бляск.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бурва́лак 1 ’невялікі ўзгорак, сухое месца на нізіне’ (Янк. Мат.). Відаць, памяншальнае ад *бурва́л, параўн. рус. бурева́л (Даль) ’лес паломаны і звалены бурай’, бел. бурава́л (да буря, бура і валіць, валить). Невядома ці ёсць нейкая сувязь з літ. bùrvalkis ’сцежка, пратаптаная статкам жывёлы’ ці ст.-літ. burvalkas ’прадмесце’ (прус. burwalkan ’двор’). Аб літ. словах гл. Фрэнкель, 1, 533.
Бурва́лак 2 бушва́лак (жарт.) ’кавалак бервяна; моцны, прысадзісты (камлюкаваты) чалавек’ (Сцяц.). Няясна. Магчыма, таго ж паходжання, што і бурвалак 1, г. зн. < *бурва́л < бурава́л. Ускосна аб гэтым сведчыць і другая форма — бушва́лак, якая (з лінгвагеаграфічных меркаванняў: зах.), здаецца, з’яўляецца паланізаванай формай ад бурва́лак (параўн. польск. burza ’бура’). Непакупны (Latv. Vest., 1973, № 2, 81) лічыць гэта слова магчымым балтызмам (прус. burwalkan двор і г. д.’). Няпэўна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)