бурле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
бурле́нне |
| Р. |
бурле́ння |
| Д. |
бурле́нню |
| В. |
бурле́нне |
| Т. |
бурле́ннем |
| М. |
бурле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бурле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. бурліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бурле́ние бурле́нне, -ння ср., вірава́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кіпе́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне і стан паводле дзеясл. кіпець (у 1, 2 знач.). Тэмпература кіпення.
2. перан. Бурнае праяўленне чаго‑н., душэўнае хваляванне, ўздым. Творчае кіпенне. □ — Юнацтву ўласціва кіпенне, бурленне, — казаў далей абаронца: — Колькі юнакоў-студэнтаў прымала ўдзел у дэманстрацыях, у выступленнях, у бунтах супроць таго ці іншага грамадскага парадку, супроць закону! Хіба можна называць іх злачынцамі? Колас.
•••
Пункт кіпення гл. пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клокота́ние
1. бурле́нне, -ння ср., бульката́нне, -ння ср., клеката́нне, -ння ср.;
2. бу́льканне, -ння ср., хрыпе́нне, -ння ср.; см. клокота́ть 1, 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)