бурле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бурле́нне
Р. бурле́ння
Д. бурле́нню
В. бурле́нне
Т. бурле́ннем
М. бурле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бурле́нне ср. бурле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бурле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бурліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурле́ние бурле́нне, -ння ср., вірава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіпе́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне і стан паводле дзеясл. кіпець (у 1, 2 знач.). Тэмпература кіпення.

2. перан. Бурнае праяўленне чаго‑н., душэўнае хваляванне, ўздым. Творчае кіпенне. □ — Юнацтву ўласціва кіпенне, бурленне, — казаў далей абаронца: — Колькі юнакоў-студэнтаў прымала ўдзел у дэманстрацыях, у выступленнях, у бунтах супроць таго ці іншага грамадскага парадку, супроць закону! Хіба можна называць іх злачынцамі? Колас.

•••

Пункт кіпення гл. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wrzenie

wrzeni|e

н.

1. кіпенне;

punkt ~a — пункт кіпення;

2. перан. бурленне; хваляванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

клокота́ние

1. бурле́нне, -ння ср., бульката́нне, -ння ср., клеката́нне, -ння ср.;

2. бу́льканне, -ння ср., хрыпе́нне, -ння ср.; см. клокота́ть​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wállung

f -, -en

1) кіпе́нне; бурле́нне, хвалява́нне (мора, нівы)

das Meer ist in ~ — мо́ра хвалю́ецца

2) перан. кіпе́нне, хвалява́нне; успы́шка

j-n in ~ bríngen* — мо́цна ўсхвалява́ць каго́-н.

in ~ geráten* — расхвалява́цца

der Zorn bráchte das Blut in ~ — кроў кіпе́ла ад гне́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)