бурла́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бурла́к |
бурлакі́ |
| Р. |
бурлака́ |
бурлако́ў |
| Д. |
бурлаку́ |
бурлака́м |
| В. |
бурлака́ |
бурлако́ў |
| Т. |
бурлако́м |
бурлака́мі |
| М. |
бурлаку́ |
бурлака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ба́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Драўлянае пласкадоннае несамаходнае рачное судна без палубы для перавозкі грузаў. Цяжка берагам ракі баркі весці. Бурлакі босыя, счарнелі. Вялюгін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)