бурачко́вы, -ая, -ае.
Колеру чырвоных буракоў.
Б. шалік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бурачко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бурачко́вы |
бурачко́вая |
бурачко́вае |
бурачко́выя |
| Р. |
бурачко́вага |
бурачко́вай
бурачко́вае |
бурачко́вага |
бурачко́вых |
| Д. |
бурачко́ваму |
бурачко́вай |
бурачко́ваму |
бурачко́вым |
| В. |
бурачко́вы (неадуш.)
бурачко́вага (адуш.) |
бурачко́вую |
бурачко́вае |
бурачко́выя (неадуш.)
бурачко́вых (адуш.) |
| Т. |
бурачко́вым |
бурачко́вай
бурачко́ваю |
бурачко́вым |
бурачко́вымі |
| М. |
бурачко́вым |
бурачко́вай |
бурачко́вым |
бурачко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бурачко́вы разг. (о цвете) бордо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бурачко́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Падобны па колеру па бурак, лілова-чырвоны. Па шырокіх прагалках, што трапляліся на даўніх лесасеках, бурачковым аксамітам рассцілаліся круговіны дзікай канюшыны. Машара. — А вы што, прыезджы? — звярнулася другая, ніжэйшая, з рудаватымі валасамі і бурачковага колеру шчокамі, відаць, радая выпадку пазнаёміцца з маладым чалавекам. Сапрыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рабіно́вы ’аранжавы’ (брасл., Сл. ПЗБ). Колеру ягад рабіны, аналагічна малі́навы, бэ́завы, бурачко́вы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Брандзо́вы ’бурачковы (пра колер)’ (Жд.). Запазычанне з польск. brązowy ’бронзавы колер’. Аб запазычанні сведчыць націск.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бура́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да буракоў. Бурачны ліст. Бурачныя цыбуры. // Прыгатаваны з буракоў, з буракамі. Бурачны квас.
2. Лілова-чырвоны, колеру чырвоных буракоў, бурачковы. Промень на захадзе з чырвона-палаючага рабіўся бурачным. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Баршчо́вы ’бурачковы (аб колеры)’ (Нас.). У ст.-бел. з XVII ст. (Нас. гіст., Булыка, Запазыч.). Ст.-укр. (з XVII ст.) барщевый, барщовый ’ярка-чырвоны’. Запазычанне з польск. barszczowy (ад barszcz, прасл. bъrščь, гл. боршч).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)