бунта́рны, -ая, -ае.

Прасякнуты бунтарскім духам; мяцежны.

Бунтарная натура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бунта́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бунта́рны бунта́рная бунта́рнае бунта́рныя
Р. бунта́рнага бунта́рнай
бунта́рнае		 бунта́рнага бунта́рных
Д. бунта́рнаму бунта́рнай бунта́рнаму бунта́рным
В. бунта́рны (неадуш.)
бунта́рнага (адуш.)		 бунта́рную бунта́рнае бунта́рныя (неадуш.)
бунта́рных (адуш.)
Т. бунта́рным бунта́рнай
бунта́рнаю		 бунта́рным бунта́рнымі
М. бунта́рным бунта́рнай бунта́рным бунта́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бунта́рны бунтовско́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бунта́рны, ‑ая, ‑ае.

Прасякнуты бунтарскім духам. Тут спатыкаў, казалі людзі, бунтарных хлопцаў ён [Янка] падчас. Машара. У юнацтве ж Мікола быў куды больш бунтарнай натурай, чым Цішка. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бунтовско́й бунто́ўны, бунта́рскі, бунта́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)