бу́лькаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Утвараць гукі, падобныя на тыя, якія бываюць пры кіпенні або пераліванні вады.

Булькае ручай.

|| аднакр. бу́лькнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. бу́льканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́лькаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. бу́лькае бу́лькаюць
Прошлы час
м. бу́лькаў бу́лькалі
ж. бу́лькала
н. бу́лькала
Дзеепрыслоўе
цяп. час бу́лькаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́лькаць несов. бу́лькать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́лькаць, ‑ае; незак.

Утвараць гукі, падобныя на тыя, якія бываюць пры кіпенні або пераліванні вады. Пад вяслом і шастом ласкава плёхала ды булькала вада. Брыль. Ружова і роўна свяціла сонца, было цёпла і парна, а за арэшнікам шумеў і булькаў ручай. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бу́лькаць (Шат., БРС), бульката́ць ’булькаць’. Рус. бу́лькать, укр. бу́лькати, булькота́ти, булькоті́ти, польск. bulgotać, bulkotać, bełkotać, чэш. blkotati, ням. дыял. bulken і да т. п. Гукапераймальнае. Слаўскі, 1, 30, 50; Брукнер, 20; Фасмер, 1, 240; Праабражэнскі, 1, 53; Шанскі, 1, Б, 225; Рудніцкі, 251. Сюды ж бу́лька (Клім.), бу́льхаўка (Сцяшк.), укр. бу́лька ’бурбалка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бурбо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак. (разм.).

Узнімаць, пускаць бурбалкі, булькаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́лькать несов. бу́лькаць, бульката́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забу́лькаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць булькаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́льканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. булькаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забурбо́ліць

‘пачаць бурболіць - узнімаць, пускаць бурбалкі, булькаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забурбо́лю забурбо́лім
2-я ас. забурбо́ліш забурбо́ліце
3-я ас. забурбо́ліць забурбо́ляць
Прошлы час
м. забурбо́ліў забурбо́лілі
ж. забурбо́ліла
н. забурбо́ліла
Загадны лад
2-я ас. забурбо́ль забурбо́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час забурбо́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)