буксі́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
буксі́рны |
буксі́рная |
буксі́рнае |
буксі́рныя |
| Р. |
буксі́рнага |
буксі́рнай
буксі́рнае |
буксі́рнага |
буксі́рных |
| Д. |
буксі́рнаму |
буксі́рнай |
буксі́рнаму |
буксі́рным |
| В. |
буксі́рны (неадуш.)
буксі́рнага (адуш.) |
буксі́рную |
буксі́рнае |
буксі́рныя (неадуш.)
буксі́рных (адуш.) |
| Т. |
буксі́рным |
буксі́рнай
буксі́рнаю |
буксі́рным |
буксі́рнымі |
| М. |
буксі́рным |
буксі́рнай |
буксі́рным |
буксі́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
штурха́ч, ‑а, м.
Спец.
1. Дэталь, прыстасаванне для падштурхоўвання чаго‑н. Штурхач клапана.
2. Дапаможны паравоз у хвасце поезда.
3. Спец. Буксірнае судна, якое штурханнем рухае баржы.
4. Разм. Чалавек, якому даручана паскорыць вырашэнне якой‑н. справы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)