буйне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

Станавіцца буйны́м (у 1—3 і 6 знач.), буйнейшым.

|| зак. пабуйне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Арэхі пабуйнелі.

Дождж пабуйнеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буйне́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. буйне́е буйне́юць
Прошлы час
м. буйне́ў буйне́лі
ж. буйне́ла
н. буйне́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час буйне́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буйне́ць несов., разг. крупне́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буйне́ць, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца буйным, буйнейшым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабуйне́ць гл. буйнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крупне́ть несов. буйне́ць, бо́льшаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Весніць (паэт.) ’рабіць вясёлым, вясеннім, марыць аб надыходзе нечага вясёлага, шчаслівага’, весніцца (паэт.) ’буйнець, разгарацца, станавіцца вясёлым’. Новыя адыменныя ўтварэнні (КТС); параўн. аналагічна ў польск. wiosnować się ’адмалоджвацца, аднаўляцца’, wiosnować ’квітнець’, чэш. jařiti ’станавіцца буйным, вясёлым, хуткім, рэзкім’, rozjařuje se ’прыходзіць (аб вясне)’, укр. весні́ти уступаць у сілу (аб вясне), расцвітаць’. Да вясна́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)