назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бу́гелі | ||
| бу́геля | бу́геляў | |
| бу́гелю | бу́гелям | |
| бу́гелі | ||
| бу́гелем | бу́гелямі | |
| бу́гелі | бу́гелях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Жалезнае кольца, акоўка, якая служыць для ўмацавання мачтаў, сваяў або для сувязі іх састаўных частак.
2. Частка токапрыёмніка ў трамваі, тралейбусе, электрапоездзе, якая слізгае па кантактным провадзе.
[Гал. beugel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)