бры́ючы, -ая, -ае.

У выразе: брыючы палёт — палёт самалёта на гранічна малой вышыні над зямлёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бры́ючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. -
Н. бры́ючы бры́ючыя
Р. бры́ючага бры́ючых
Д. бры́ючаму бры́ючым
В. бры́ючы бры́ючыя
Т. бры́ючым бры́ючымі
М. бры́ючым бры́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

брыючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. брыючы брыючая брыючае брыючыя
Р. брыючага брыючай
брыючае
брыючага брыючых
Д. брыючаму брыючай брыючаму брыючым
В. брыючы
брыючага
брыючую брыючае брыючыя
Т. брыючым брыючай
брыючаю
брыючым брыючымі
М. брыючым брыючай брыючым брыючых

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бры́ючы: ав.: б. палёт бре́ющий полёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад брыць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. У выразе: брыючы палёт гл. палёт.

3. Дзеепрысл. Незак. ад брыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бры́ючы (б. палёт). Відавочнае запазычанне з рус. тэрміналагічнага словазлучэння бре́ющий полёт. Таксама ўкр. бри́ючый, гл. Рудніцкі, 211.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бре́ющий

1. прич. які́ (што) го́ліць, які́ (што) бры́е;

2. прил., ав. бры́ючы;

бре́ющий полёт бры́ючы палёт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бры́ю бры́ем
2-я ас. бры́еш бры́еце
3-я ас. бры́е бры́юць
Прошлы час
м. бры́ў бры́лі
ж. бры́ла
н. бры́ла
Загадны лад
2-я ас. бры́й бры́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бры́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палёт, ‑у, М ‑лёце, м.

1. Рух, перамяшчэнне ў паветры ў якім‑н. напрамку. Палёт ракеты ажыццяўляўся строга па зададзенай траекторыі. «Звязда». // Характар, манеры, асаблівасці такога перамяшчэння. Бясшумны палёт. // Спец. Акрабатычны скачок на вялікую адлегласць або на вялікай вышыні. Палёт пад купалам цырка.

2. Авіяцыйны вылет, рэйс. У дзень палётаў лётчыкі прачынаюцца рана. Хомчанка. Афіцэр-парашутыст паказаў падпольшчыкам, як карыстацца парашутам, як трымацца ў палёце і на пасадцы. Новікаў.

3. перан. Імкненне, парыў. Якія тут бясконцыя прасторы І для ўспамінаў, і палёту дум! Танк. З галечы, з руін спусташэння, Як волат, падняўся народ — Нястрымная воля імкнення, Нябачаны творчы палёт! Колас.

•••

Брыючы палёт — палёт самалёта на невялікай вышыні над зямлёй.

Сляпы палёт — палёт ноччу, у тумане пры дапамозе адных толькі навігацыйных прыбораў.

З вышыні птушынага палёту гл. вышыня.

Птушка высокага палёту гл. птушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)