бры́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак., што і без дап.

Рабіць брыдкім, непрыгожым.

Гэта прычоска брыдзіць твой твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бры́дзіць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бры́джу бры́дзім
2-я ас. бры́дзіш бры́дзіце
3-я ас. бры́дзіць бры́дзяць
Прошлы час
м. бры́дзіў бры́дзілі
ж. бры́дзіла
н. бры́дзіла
Загадны лад
2-я ас. бры́дзь бры́дзьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бры́дзячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бры́дзіць несов.

1. обл. (искажать вид) безобра́зить, уро́довать;

гэ́та прычо́ска б. твой твар — эта причёска безобра́зит (уро́дует) твоё лицо́;

2. па́чкать, грязни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., што і без дап.

1. Рабіць брыдкім, непрыгожым. Ані грана лішняга не было ў ім, але не было і таго, што часам брыдзіць цела прафесіянальнага гімнаста. Караткевіч.

2. Тое, што і брудзіць (у 1 знач.). — Дык што гэта вы, таварыш старшыня, — ледзь не пакрыўдзіўся Валодзька. — Будзем мы рукі брыдзіць такім дабром. Брыль.

•••

Брыдзіць светам — хітраваць, круціць, баламуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыдзе́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. брыдзі́ць брыдзя́ць
Прошлы час
м. брыдзе́ў брыдзе́лі
ж. брыдзе́ла
н. брыдзе́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час брыдзячы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безобра́зить несов. (портить вид) псава́ць вы́гляд, бры́дзіць; (искажать) скажа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уро́довать несов. няве́чыць, кале́чыць; (безобразить) га́дзіць, бры́дзіць; (портить) псава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ашпэ́ціць, ашпэ́чываць ’зганіць, збрыдзіць’ (Нас.), ошпэтаты ’пераўзыйсці, абставіць’ (Клім.), ст.-бел. ошпетити ’зганіць’ з 1690 г. (Нас. гіст.), укр. ошпетити. Запазычана з польск. oszpecić ’зрабіць брыдкім, зганіць; забрудзіць’ ці cамастойна ўтворана ад шпэціць ’ганіць, псаваць, брыдзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уро́доваться

1. няве́чыцца, кале́чыцца; га́дзіць сябе́, бры́дзіць сябе́; псава́цца;

2. страд. няве́чыцца, кале́чыцца; га́дзіцца, бры́дзіцца; псава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́дзіцца несов.

1. (испытывать отвращение к кому-, чему-л.) бре́згать;

2. обл. страд. безобра́зиться, уро́доваться; см. бры́дзіць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)