брусча́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

1. зб. Брускі з каменю для брукавання вуліц, плошчаў.

2. Брук з такіх брускоў (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брусча́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. брусча́тка
Р. брусча́ткі
Д. брусча́тцы
В. брусча́тку
Т. брусча́ткай
брусча́ткаю
М. брусча́тцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брусча́тка ж., в разн. знач. брусча́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брусча́тка брусча́тка, -кі ж., мн. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брусча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. зб. Брускі з каменю, дубу для брукавання вуліц, дарог і пад. Мінуўшы горад Тчэў, выязджаем на шырокую, вымашчаную брусчаткай шашу. Брыль.

2. Разм. Брук з такіх брускоў. За.. [камбатам], грукочучы ботамі па брусчатцы, рынуліся ўсе. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)