брусча́тка, -і, ДМ -тцы, ж.
1. зб. Брускі з каменю для брукавання вуліц, плошчаў.
2. Брук з такіх брускоў (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
брусча́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
брусча́тка |
| Р. |
брусча́ткі |
| Д. |
брусча́тцы |
| В. |
брусча́тку |
| Т. |
брусча́ткай
брусча́ткаю |
| М. |
брусча́тцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
брусча́тка ж., в разн. знач. брусча́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брусча́тка брусча́тка, -кі ж., мн. нет;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брусча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
1. зб. Брускі з каменю, дубу для брукавання вуліц, дарог і пад. Мінуўшы горад Тчэў, выязджаем на шырокую, вымашчаную брусчаткай шашу. Брыль.
2. Разм. Брук з такіх брускоў. За.. [камбатам], грукочучы ботамі па брусчатцы, рынуліся ўсе. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БРУСЧА́ТКА,
дарожна-будаўнічы матэрыял з трывалых горных парод (граніт, дыябаз, базальт і інш.). Мае выгляд брускоў (даўж. 15—30, шыр. 12—15, выш. 10—15 см). Вырабляюць на каменедрабільных машынах з выраўноўваннем правай грані і краёў. Выкарыстоўваюць для брукавання плошчаў і вуліц.
т. 3, с. 271
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
paving stone [ˈpeɪvɪŋˌstəʊn] n. брусча́тка, ка́мень для брукава́ння
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
керамі́т
(ад гр. keramis = чаратца)
выпаленая цэгла-брусчатка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ДАРО́ЖНА-БУДАЎНІ́ЧЫЯ МАТЭРЫЯ́ЛЫ,
будаўнічыя матэрыялы (вырабы), якія выкарыстоўваюцца пры буд-ве аўтамабільных дарог, пакрыццяў вуліц і плошчаў. Падзяляюцца на грунтавыя (гліны, суглінкі, пяскі, супескі), каменныя прыродныя (жвір, бутавы камень, друз, брусчатка і інш.) і штучныя (асфальтабетон, цэментны і палімербетон і інш.), керамічныя (клінкер, тратуарныя пліткі, цагляны друз, трубы для дрэнажу), шлакавыя (шлакавы друз, адлітыя з шлакавага расплаву камяні і пліты), арган. і мінер. вяжучыя рэчывы (бітум, дзёгаць, гудрон, смолы, пакосты; цэмент, вапна, гіпс), бетоны і вырабы з іх, палімерныя матэрыялы (ідуць пераважна на плёнкаўтваральныя ахоўныя пакрыцці і ўмацавальныя дабаўкі да грунтоў). Гл. таксама Будаўнічых матэрыялаў прамысловасць.
т. 6, с. 56
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
kostka
kost|ka
ж.
1. костачка;
2. анат. костка, костачка (нагі);
błoto do ~ek — гразі па костку;
3. кубік; кавалак; ігральная костка;
~ka drogowa тэх. брусчатка;
cukier w ~kach — рафінад;
~ka lodu — кубік лёду;
~ka mydła — кавалак мыла;
~ka masła — кавалак масла;
krajać co w ~kę — наразаць што кубікамі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)