бру́джанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бру́джанне |
бру́джанні |
| Р. |
бру́джання |
бру́джанняў |
| Д. |
бру́джанню |
бру́джанням |
| В. |
бру́джанне |
бру́джанні |
| Т. |
бру́джаннем |
бру́джаннямі |
| М. |
бру́джанні |
бру́джаннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бру́джанне ср. па́чканье, мара́нье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мара́нье ср.
1. (действие) пэ́цканне, -ння ср., бру́джанне, -ння ср.;
2. пля́мленне, -ння ср., ганьбава́нне, -ння ср., няслаўле́нне, -ння ср.;
3. крэ́мзанне, -ння ср., ма́занне, -ння ср.;
4. крэ́сленне, -ння ср., касава́нне, -ння ср.; см. мара́ть;
5. (мазня) мазня́, -ні́ ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)