бро́нзаўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бро́нзаўка бро́нзаўкі
Р. бро́нзаўкі бро́нзавак
Д. бро́нзаўцы бро́нзаўкам
В. бро́нзаўку бро́нзавак
Т. бро́нзаўкай
бро́нзаўкаю		 бро́нзаўкамі
М. бро́нзаўцы бро́нзаўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бро́нзаўка ж., зоол. бро́нзовка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бро́нзаўка, ‑і, ДМ ‑заўцы; Р мн. ‑завак; ж.

Жук падсямейства пласцінчатавусых з яркай металічнай афарбоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бро́нзовка зоол. бро́нзаўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алёнка зоол. алёнка, -кі ж., касма́тая бро́нзаўка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)