брамі́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
брамі́н |
брамі́ны |
| Р. |
брамі́на |
брамі́наў |
| Д. |
брамі́ну |
брамі́нам |
| В. |
брамі́на |
брамі́наў |
| Т. |
брамі́нам |
брамі́намі |
| М. |
брамі́не |
брамі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
брамі́н м. (жрец) брами́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брами́н (жрец) брамі́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)