бра́ва, выкл.

Вокліч, які выражае захапленне, пахвалу, адабрэнне.

Усе крычаць: «Брава!»

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
бра́ва - -

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бра́ва

выклічнік

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бра́ва нареч., межд. бра́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бра́ва, выкл.

Вокліч, які азначае захапленне, пахвалу, адабрэнне. Дзеда Тодара ссадзілі са сцэны. Гушкалі, крычалі: «Брава!» Пташнікаў.

[Іт. bravo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́во нареч., межд. бра́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закрыча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. Крыкнуць.

З. ад болю.

2. Пачаць крычаць.

Закрычалі «брава».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

браві́сіма, выкл.

Тое, што і брава, але ў больш моцнай ступені.

[Іт. bravissimo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віва́т, выкл.

Брава, няхай жыве. / у знач. наз. віва́т, ‑а, м. Дружына рада. Смех. Віваты. І кубкі грукаюць часцей. Машара.

[Лац. vivat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Віват ’брава, няхай жыве’ (КТС), ст.-бел. вівать ’тс’ (з 1689 г.), укр. віват, рус. виват ’тс’ і г. д. Запазычана з лац. vivat ’няхай жыве’ < vivere ’жыць’ праз польск. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)