бра́ва, выкл.

Вокліч, які выражае захапленне, пахвалу, адабрэнне.

Усе крычаць: «Брава!»

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
бра́ва - -

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бра́ва

выклічнік

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бра́ва нареч., межд. бра́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бра́ва, выкл.

Вокліч, які азначае захапленне, пахвалу, адабрэнне. Дзеда Тодара ссадзілі са сцэны. Гушкалі, крычалі: «Брава!» Пташнікаў.

[Іт. bravo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Брава (гістар.) 9/342

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бра́ва

(іт. bravo)

вокліч, які азначае захапленне, пахвалу, адабрэнне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бра́ва

(іт. bravo)

вокліч, які выражае захапленне, пахвалу, адабрэнне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

бра́ва!

1. выкл. bravo!;

2. прысл. гл. бравы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рыо-Брава-дэль-Нортэ (р.), гл. Рыо-Грандэ

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)