борони́ть несов. баранава́ць; (незасеянную почву) скаро́дзіць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забарано́ўваць несов. борони́ть, боронова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скаро́дзіць несов. борони́ть, боронова́ть, скоро́дить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дабаранава́ць сов. (окончить боронить, бороновать) доборони́ть, доборонова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
баранава́ць несов.
1. борони́ть, боронова́ть;
2. (оставлять борозду) борозди́ть;
жэ́рдка ~ва́ла зямлю́ — жердь борозди́ла зе́млю;
◊ б. нага́мі — борони́ть нога́ми; заплета́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Барані́ць (БРС, Шат., Касп., Гарэц., Мал., Нас.). Рус. (ст.) (о)борони́ть, укр. борони́ти, польск. bronić, чэш. brániti, ст.-слав. бранити, балг. бра́ня, серб.-харв. бра́ити. Прасл. borniti bornʼǫ ’бараніць’. Вытворнае ад прасл. bornь ’вайна, барацьба, абарона; зброя’ (рус. бо́ронь ’барацьба, перашкода’, ст.-слав. брань ’бітва, бой’, балг. (ст.) бран, серб.-харв. бра̑н (ж.) ’бой’, славен. brȃn (ж.) ’абарона’, чэш. braň ’зброя’, польск. broń ’зброя’ і г. д.), якое паходзіць ад *borti, *borʼǫ ’змагацца’ (гл. бароцца). Фармальна бліжэй да слав. bornь стаіць літ. barnìs сварка, лаянка’ (балта-слав. *barni‑ сварка, барацьба’; Траўтман, 27). Літ-py далей гл. пад баро́цца. Параўн. яшчэ Махэк₂, 64 (дэталёва марфалогія), які, аднак, (там жа, 61) знаходзіць роднаснасць з ірл. fó‑bairim ’нападаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)