бо́гаў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бо́гаў |
бо́гава |
бо́гава |
бо́гавы |
| Р. |
бо́гавага |
бо́гавай
бо́гавае |
бо́гавага |
бо́гавых |
| Д. |
бо́гаваму |
бо́гавай |
бо́гаваму |
бо́гавым |
| В. |
бо́гаў
бо́гавага |
бо́гаву |
бо́гава |
бо́гавы |
| Т. |
бо́гавым |
бо́гавай
бо́гаваю |
бо́гавым |
бо́гавымі |
| М. |
бо́гавым |
бо́гавай |
бо́гавым |
бо́гавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бо́гаў разг. бо́жий; бо́жеский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́гаў, ‑ава.
Разм. Які мае дачыненне да бога; божы. Аграномы ды машыны парадкі богавы змянілі. Прыказка. — Памажы вам... — пачынае дзядзька Сымон і не канчае: богавай дапамогі.. [землякопам] не трэба. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)