бо́гаў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бо́гаў бо́гава бо́гава бо́гавы
Р. бо́гавага бо́гавай
бо́гавае		 бо́гавага бо́гавых
Д. бо́гаваму бо́гавай бо́гаваму бо́гавым
В. бо́гаў
бо́гавага		 бо́гаву бо́гава бо́гавы
Т. бо́гавым бо́гавай
бо́гаваю		 бо́гавым бо́гавымі
М. бо́гавым бо́гавай бо́гавым бо́гавых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

бо́гаў разг. бо́жий; бо́жеский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́гаў, ‑ава.

Разм. Які мае дачыненне да бога; божы. Аграномы ды машыны парадкі богавы змянілі. Прыказка. — Памажы вам... — пачынае дзядзька Сымон і не канчае: богавай дапамогі.. [землякопам] не трэба. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́гаў Góttes-; гл божы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)