Бліны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Бліны́
Р. Бліно́ў
Д. Бліна́м
В. Бліны́
Т. Бліна́мі
М. Бліна́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блі́н бліны́
Р. бліна́ бліно́ў
Д. бліну́ бліна́м
В. блі́н бліны́
Т. бліно́м бліна́мі
М. бліне́ бліна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

здор, -у, м.

Нутраное свіное сала.

Мазаць бліны здорам.

|| прым. здо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блі́нная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

Закусачная, у якой бліны з’яўляюцца абавязковай стравай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лой, ло́ю, м.

Нутраны тлушч (авечы, ялавічны).

Мазаць бліны лоем.

|| прым. ло́евы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смаката́, -ы́, ДМ -каце́, ж. (разм.).

Што-н. вельмі смачнае.

Не бліны, а с.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набо́ўтаць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго (разм.).

Боўтаючы, рашчыніць, замяшаць нейкую колькасць чаго-н.

Н. цеста на бліны.

|| незак. набо́ўтваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смята́на, -ы, ж.

Густы і тлусты верхні слой сквашанага малака.

Бліны са смятанай.

|| ласк. смята́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

|| прым. смята́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опа́ра ро́шчына, -ны ж.;

поста́вить опа́ра расчыні́ць (хлеб, бліны́, це́ста);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папрыгара́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е і папрыга́рваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; зак.

Прыгарэць у многіх месцах, прыгарэць — пра ўсё, многае.

Бліны папрыгаралі (папрыгарвалі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)