Бліны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Бліны́
Р. Бліно́ў
Д. Бліна́м
В. Бліны́
Т. Бліна́мі
М. Бліна́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блі́н бліны́
Р. бліна́ бліно́ў
Д. бліну́ бліна́м
В. блі́н бліны́
Т. бліно́м бліна́мі
М. бліне́ бліна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стос, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Роўна складзеныя адзін на адзін рады чаго-н.; штабель.

С. дошак.

2. Пакладзеныя адзін на адзін якія-н. прадметы.

С. кніг.

С. бліноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лой, лою, м.

Нутраны тлушч (авечы, ялавічны). На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапячы́, -пяку́, -пячэ́ш, -пячэ́; -пячо́м, -печаце́, -пяку́ць; дапёк, -пякла́, -ло́; -пячы́; -пе́чаны; зак.

1. Скончыць пячы, давесці да поўнай гатоўнасці.

Д. хлеб.

2. чаго. Спячы дадаткова.

Д. бліноў.

3. перан., каму і без дап. Вывесці з раўнавагі; даняць.

Сваімі дакорамі і папрокамі ён усім дапёк.

|| незак. дапяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

*Мака́чка, мы́качка ’перамешаная тлустасць са смятанай для макання (бліноў)’ (расон., Шатал.) — рэгіянальнае ўтварэнне з суф. ‑к‑a ад мака́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сы́рніца, ‑ы, ж.

Абл. Яда з сыру і топленага масла, спецыяльна прыгатаваная для мачання бліноў. У .. місцы дыхала апетытным пахам румяная зверху, пакрытая празрыстымі плямкамі растопленага масла сырніца. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пача́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пачаць.

2. у знач. прым. Які пачалі выкарыстоўваць, спажываць. На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стос м.

1. шта́бель;

2. стопа́ ж.; го́рка ж.; (пачка связанных предметов — ещё) ки́па ж.;

с. кніг — стопа́ (ки́па) книг;

с. бліно́ў — го́рка блино́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блін, ‑а, м.

Хлебны выраб з рэдкага цеста, спечаны на скаварадзе. [Маці:] — Аднойчы адна кабета паліла ў печы і пякла бліны. Якімовіч. На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.

•••

Першы блін камяком — пра няўдалы пачатак якой‑н. справы.

Як бліны пячы гл. пячы.

Разбіцца ў блін гл. разбіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)