блі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. блі́нны блі́нная блі́ннае блі́нныя
Р. блі́ннага блі́ннай
блі́ннае		 блі́ннага блі́нных
Д. блі́ннаму блі́ннай блі́ннаму блі́нным
В. блі́нны (неадуш.)
блі́ннага (адуш.)		 блі́нную блі́ннае блі́нныя (неадуш.)
блі́нных (адуш.)
Т. блі́нным блі́ннай
блі́ннаю		 блі́нным блі́ннымі
М. блі́нным блі́ннай блі́нным блі́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блі́нны бли́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блі́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і бліновы.

2. у знач. наз. блі́нная, ‑ай, ж. Сталовая, у якой бліны з’яўляюцца абавязковай стравай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блін, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Мучны выраб з рэдкага цеста, спечаны на патэльні.

Бліны з макам.

Б. не клін: бруха не расколе (прыказка).

|| прым. блі́нны, -ая, -ае і бліно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бли́нный блі́нны, бліно́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)